స్వప్నించే కనుల సాక్షిగా...

ఈ గాలి.... నీరు... భూమి.... ఆకాశం...

ఈ ప్రకృతి....
మూగగా స్వప్నించే నా కనుల సాక్షిగా...
ప్రభాతం ప్రకృతి ముంగిట
రంగవల్లులద్దిన వేళ నుండి...
సాయం సంధ్య
నుదుట సిందూరం దిద్దే వరకూ...
స్మృతి సితారలు మీటుతూ...
మది నిండా నీ రూపమే....
అర్థంకాని పదమై
మెదడు నిఘంటువును కలవరపెడతావు
తెరలు తెరలుగా ఎగసిపడే అనుభూతి కెరటాలు
ఎద ఒడ్డును తాకి తాకి వెళుతుంటే....
మనసు పడే ఆరాటం చెప్పడానికి
అక్షరాలు కరువవుతున్నాయి..
అందుకే...
నా మనసు పుస్తకాన్ని
నీ చెవిలో వినిపిస్తా...
నా స్వప్నపు పుష్పాన్ని
నీ చరణాల ముందు పరుస్తా...
పిచ్చివాణ్ణనుకుంటే పట్టించుకోకు...
ఆరాధకుణ్ణనుకుంటే...
నా ప్రేమను గుర్తించూ....
చాలు బంగారం...
ఈ జన్మకది చాలు...

- రాజాబాబు కంచర్ల
18-04-2016